Mannen in de kinderopvang

Regelmatig besteden de media veel aandacht aan de vraag of er niet meer mannen in de kinderopvang moeten komen en of er geen maatregelen moeten worden genomen om het snel afnemende aantal mannen in het basisonderwijs te keren. In de discussie hierover werd soms een beschuldigende vinger uitgestoken naar vrouwen als zouden die het niet goed doen of uitspraken werden zo geïnterpreteerd, wellicht om de berichtgeving smeuïger te maken. Sommigen vrouwelijke schrijvers reageerden als door een adder gebeten. Deze discussie speelde in 2004 en 2005 in het AD en de NRC en bladen als Pedagogiek in Praktijk en Mensen - kinderen (Jenaplan onderwijs). Eerder wierp ik in wetenschappelijke discussies (o.a. in Pedagogiek, oktober 2003) de voorzichtige vraag op of er wellicht - en niet bijzonder bewust - een 'verborgen vrouwelijk leerplan' kan zijn ontstaan in het basisonderwijs en de beroepsopleidingen daarvoor. Ook hierop werd heftig gereageerd. Het is daarom goed om onderscheid te maken tussen kritiek op vrouwen welke is terug te voeren op een klassieke mannelijke reactie op de vrouwenemancipatie (defensief, badineren en negeren, bang voor verlies van controle en macht) en een meer 'postfeministische' opstelling waarin mannen geleerd hebben van de afgelopen decennia en vervolgens opnieuw en met respect naar zichzelf, hun rol in de wereld en de relaties tussen de seksen zijn gaan kijken en willen uitzoeken wat nu werkelijk van waarde is.
De discussie wordt wel eens op het verkeerde been gezet door beweringen als zou de oververtegenwoordiging van jongens in speciaal onderwijs, opvanginstellingen en jeugdgevangenissen deels te wijten zijn aan 'de vrouwenbolwerken in opvoedingsinstellingen als crèches en buitenschoolse opvang'. Dit vraagt dringend om correctie. Vrouwen zorgen voor kinderen, voeden hen op en doen dat veelal prima. Veel mannen laten het nog afweten of maken zich er van af met mooie verhalen en af en toe wat stoeien. Het is niet zozeer een probleem van teveel vrouwen, maar te weinig mannen. Wel zie je als overgangsverschijnsel dat sommige vrouwen enige weerstand hebben als mannen hun vertrouwde domein binnen trekken. Bovendien kun je je afvragen met welke beelden van mannelijkheid in het achterhoofd vrouwen jongens opvoeden (ongetwijfeld heel gevarieerd, maar toch).

Bron: Lauk Woltring (http://www.laukwoltring.nl/mannen_in_de_kinderopvang_en_onderwijs.htm)

Gratis kinderopvang?

Gratis kinderopvang:
Opeens is iedereen ervoor. Vijf politieke partijen hebben het opgenomen in hun verkiezingsprogramma.
Maar is gratis opvang wel zo’n goed idee?


“Gratis kinderopvang? Dat klinkt misleidend, want kinderopvang is natuurlijk nooit gratis. Als het uit de algemene middelen wordt betaald, kost het nog steeds geld. Je betaalt er dus altijd aan mee. De discussie zou over de kwaliteit van de kinderopvang moeten gaan, zonder te willen zeggen dat die kwaliteit slecht is. Als ik in een crèche kom, word ik altijd getroffen door de gezellige sfeer, de creativiteit van de leidsters en hun aandacht voor de kinderen. Maar het kan altijd beter. Laten we eerst eens praten over de investeringen die nodig zijn voor behoud van kwaliteit, en voor voldoende en goed toegerust personeel. Een kwalitatief goede opvang is nodig om het vertrouwen te winnen van ouders die hun kind nu niet komen brengen. Het is belangrijk dat meer vrouwen gaan werken. Wat dat betreft is er een cultuuromslag nodig. Ouders willen het liefst zelf hun kind opvoeden, maar ze vergeten vaak dat kinderopvang veel voordelen heeft voor hun kind. Zeker in de stad kunnen kinderen bijna nergens meer lekker buiten spelen. Door het drukke verkeer is er meestal toezicht nodig. Heel veel kinderen hebben op de crèche letterlijk meer ruimte om te spelen en andere kinderen te ontmoeten.”


Edith Snoey, voorzitter van ABVAKABO FNV